Vana locum, curto modulo æftimat omnia censor, 30.5 Sunt, qui nil sapiant, salibus nisi quæque redundet 310 315 Senserunt multi, fed jam fcite exprimit unus, Quod primo pulchrum intuitu, re&tumque videtur Et mentis menti fimulachra repercutit ipfi. Haud secus ac lucem commendant suavitur umbræ, Ingenio fic fimplicitas superaddit honorem: 320 Nam fieri possit musa ingeniosior æquo, Et pereant tumidæ nimio tibi fanguine venæ. Nonnulli vero verborum in cortice ludunt, 325 315 2 320 Words are like leaves, and where they most abound, 3.2.5 330. * Abolita et abrogata retinere, insolentiæ cujusdam est, et frivolæ in parvis jactantiæ. Quintil. lib. 1. cap. 6. Opus est ut verba a vetuftate repetita neque creba sint, neque manifesta ; quia nil eft odiosus affectatione, nec utique ab ultimis repetita temporibus. Oratio, cujus summa virtus eft perspicuitas ; quam sit vitiofa, si egeat interprete? Ergo ut novorum optima erunt maxime vetera, ita veterum maxime Ibidem. + Ben Johnson's Every Man in his humour. And nova. Verba, velut frondes, nimio cum tegmine opacant 330 335 Elòquium mentis nostræ quafi vestis habenda est, Quæ fi fit fatis apta, decentior inde videtur Scommata magnificis ornata procacia verbis. Indutos referunt regalia fyrmata faunos; Diverfis etenim diversa vocabula rebus. 340 Appirgi fas est, aulæ velut aulica vestis, Alteraque agricolis, atque altera congruit urbi. Quidam scriptores, antiquis vocibus usi, Gloriolam affectant, veterum æmula turba sonorum, Si mentem spectes juvenentur more recentûm. 345 Tantula nugamenta ftyloque operosa vetusto, Docti derident soli placitura popello. Hi nihilo magè felices quam comicus iste Fungoso, oftentant absurdo pepla tumore, Qualia nescio quis gestavit nobilis olim; 350 Atque 335 And but so mimic ancient wits at best, * But most by numbers judge a poet's song, 340 And smoth, or rough, with them, is right or wrong; In the bright muse tho' thousand charms conspire, Her voice is all these tuneful fools admire; Who haunt Parnassus but to please the ear, Not mend their minds, as some to church repair, 345 Not for the doctrine, but the music there. These equal fyllables alone require, Tho't oft the ear the open vowels tire; While expletives their feeble aid do join, And ten low words oft creep in one dull line; 350 While they ring round the same unvary'd chimes, With sure returns of Aill-expected rhymes. Where'er you find, the cooling western breeze, In the next line, it whispers thro' the trees, Quis populi fermo est? quis enim ? nisi carmine molli PERSIUS. Stat. I. + Fugiemus crebras vocaliuin concursiones, quæ vastam atque hiantem orationem reddunt. Cic. ad Herenn. lib. 4. If Atque modo veteres doctos imitantur eodem, 355 Lævis an afper eat versus plerique requirunt Censores, folosque fonos damnantve probantve; Mille licet veneres formofam Pierin ornent, Stultitiâ vox argutâ celabrabitur una: 360 Qui juga Parnasli non ut mala corda repurgent; Auribus ut placeant, visunt: fic fæpe profanos Impulit ad refonum pietas aurita facellum. His folum criticis semper par fyllaba cordi est, Vastà etsi ufque omnis pateat vocalis hiatu; 365 Expletivaque fæpe suas quoque fuppetias dent, Acversum unum oneret levium heu! decas en! pigra vocum; Dum non mutato resonant malé cymbala planctu, Atque augur miser ufque fcio, quid deinde fequatur. Quacunque aspirat clementior aura Favoní, 370 •Mox (nullus dubito) graciles vibrantur arisiæ Rivulus |