Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Séd utrum strictimne ádtonsurum dícam esse an per

péctinem,

Néscio; uerúm si frugist, úsque admutilabít probe. [Approaches them softly. 270 HE. Quid tu? seruosne ésse an liber máuelis, memorá mihi.

PH. Próxumum quod sít bono, quodque á malo longíssume,

Íd uolo; quamquám non multum fúit molesta séruitus Néc mihi secus erát quam si essem fámiliaris fílius. TY. (overhearing, to the Audience) Eúgepae! Thalém talento nón emam Milésium;

275 Nam ád sapientiam húius nimiam nímius nugatór fuit.

ĺt facete orátionem ad séruitutem cóntulit!

HE. Quó de genere gnátust illic Philocrates? PH.

Polyplúsio,

Quód genus illist únum pollens átque honoratis

sumum.

HE. Quid ipsus hic? quo honórest illic? PH. Súmmo atque ab summís uiris.

280 HE. [Tum ígitur ei quom in Aleis tanta grátiast ut praédicas,]

Quíd diuitiae? súntne opimae? PH. Vnde éxcoquat sebúm senex.

269 PH. Nescio M. admutila labit BVE, admutalabit D. 278 illic est M. 281 optume BDVE, optumae J. seuum M.

gr.

272 fuit, § 111.

275 nimiam Sch. met.

279

269 Nescio. 278 illi Böthe, met. gr.; illic (adv.) has last long. Quíd Ipsus, § 138. 280 If the line be genuine, we must scan Aleis, dissyl., the only example in the play; see Comm.

HE. Quíd pater? uiuítne? PH. Viuom quom índe abimus líquimus ;

Núnc uiuatne nécne, id Orcum scíre oportet scílicet. TY. (to the Audience) Sálua res est; phílosophatur quóque iam, non mendáx modost.

HE. Quíd erat ei nomén? PH. Thensaurochrysonicochrysides.

HE.

Vídelicet proptér diuitias índitum id nomén
quasist?

PH. Ímmo edepol proptér auaritiam ipsíus atque

audáciam.

(Aside) Nam ille quidem Theodóromedes fúit germano nómine.

HE. Quíd tu ais? tenáxne pater est eíus? PH. Immo edepol pértinax.

Quín etiam ut magis nóscas, genio súo ubi quando

sácruficat,

Ád rem diuinám quibus opus est Sámiis uasis útitur Ne ípse Genius súbrupiat; proinde áliis ut credát uide. HE. (crossing to TYND.) Séquere hac me igitur.

(Aside) eádem ego ex hoc quaé uolo exquae

síuero.

(To TYND.) Phílocrates, hic fécit, hominem frúgi ut facere opórtuit.

Nám ego ex hoc, quo génere gnatus sís, scio; hic fassúst mihi.

282 abiimus M. 288 illic BD, illi VEJ.

285 1, § 100. 286 Vídělicet, § 138. diaeresis.

§ 105.

287 ipsius; no 288 Thĕŏdōrōmēdēs. fuit, § 111. 289 eius, 290 magis scanned magi', § 93. suo dissyl. with last elided. 292 proinde, § 104. 293 eadem, § 99. 295 Năm ěgo ex, hiatus, § 86.

285

290

295

Opus Túrdetanis, ópus est Ficedulénsibus,

Iam máritumi omnes mílites opus súnt tibi. 165 ER. Vt saépe summa ingénia in occultó latent! Hic quális imperátor nunc priuátus est.

HE. Habě módo bonum animum.

fidó domum

In hís diebus mé reconciliássere.

nam íllum con

Nam eccum híc captiuom aduléscentem Áleum 170 Prognátum genere súmmo et summis diuitiis; Hoc illum me mutáre confidó pote.

ER. Ita dí deaeque fáxint! Sed num quó foras Vocátu's hodie ad cénam? HE. Nusquam, quód

sciam.

Sed quíd tu id quaeris? ER. Quía mist natalís dies; 175 Proptérea a te uocári ad te ad cenám uolo.

HE. Facéte dictum; séd si pauxilló potes
Conténtus esse. ER. Né perpauxilló modo;
Nam istóc me adsiduo uíctu delectó domi.

Age sís, roga emptum, nísi qui meliorem ádferet 180 Quae mi átque amicis pláceat condició magis. Quasi fúndum uendam, meís me addicam légibus.

175 ad

171 confido fore M. 172 sed...cenam given to Heg. in M. 173 Nusquam...quaeris given to Erg. in M. 174 quid diu VEJ. Quia...uolo given to Heg. in M. te ad nam B, adte nam DVE, ad cenam J. 176 Facete... esse given to Erg. in BD. pauxillum M. 177 perpauxillum 179-184 no names of speakers in M.

BVEJ.

163 Opus scanned opu', § 93.

Ficědůlensibus: cf.

Juv. XIV. 9, Mergere ficedulas didicit. Martial, XII. 5 and 49, makes the e long. 164 opus scanned opu', § 93. 167 Proceleusmatic in 1st foot, followed by tribrach; for habe módo see § 142. 169 Hiatus both before and after adulescentem; for the former see § 84 (2), for the latter § 84 (3) and cf. 24. Sch. inserts intus before Aleum diuitiis, § 113. 181 mēls, § 100.

170

HE. Profúndum uendis tú quidem, haud fundúm mihi.
Sed sí uenturu's, témperi. ER. Em, uel iam ótiumst.
HE. I módo, uenare léporem; nunc ictím tenes.
Nam méus scruposam uíctus conmetát uiam.
ER. Numquam ístoc uinces me, Hégio; ne póstules.
Cum cálceatis déntibus ueniám tamen.

185

HE. Aspér meus uictus sánest. ER. Sentisne éssitas?
HE. Terréstris cenast- ER. Sús terrestris béstiast.
HE. Multís holeribus. ER. Cúrato aegrotós domi. 190
Numquíd uis? HE. Venias témperi. ER. Memorém
[Exit ER., R.
HE. (dolefully) Ibo íntro atque intus súbducam rati-

mones.

únculam,

Quantíllum argenti mi ápud trapezitám siet.

Ad frátrem, quo ire díxeram, mox íuero.

185 Non M.

[Exit into house.

191 tempori EJ.

185, 188 meus scanned meus, § 102, or měu', § 93.

193 ápůd trap., § 138.

ACTVS II.

LORARII. CAPTIVI (PHILOCRATES. TYNDARVS).

[Enter, from the house, the LORARIUS and some subordinates with PHIL. and TYND., still dressed in each other's clothes and looking very dejected. Some house-slaves loiter about the door.]

195 LO. Si di inmortales íd uoluere, uós hanc aerumnam éxsequi,

200

Decét id pati animo aéquo; si id faciétis, leuior lábos erit.

Domi fuístis, credo, líberi;

Nunc séruitus si euénit, ei uos mórigerari mós bonust; Eam queít erili império, ingeniis uóstris lenem réd

dere.

Indígna digna habénda sunt, erus quaé facit.
CA. (groaning) Oh Oh Oh!

199 Eamque et M (Eam que et B).

Act II. Sc. 1. This Canticum falls into four parts; the first (to 203) is iambic; the second (to 224) is cretic with trochaic and short iambic lines intermixed; the third (to 231) is bacchiac introduced and concluded by iambics, and the fourth (to 241) is mainly cretic but ends with troch. octonarii introducing the septenarii 241 sqq., with which the scene closes. 195 Iam. oct. with caesura but no diaeresis, § 51. 196 Iam. oct.; decēt, § 121; lábos, § 138. 197 Iam. dim., § 53; Domi fuistis, see §§ 142, 111. 198 Iam. oct.; euenit. 199 Iam. oct. with caesura, but no diaeresis, § 51. 200 Iam. sen. followed by 'eiulatio'; erus scanned eru', § 93.

« AnteriorContinuar »